Op een dag besluit je samen met je familie om een hond te nemen. Het kan een wens zijn van je jongste zoon of dochter, die er een PowerPoint presentatie bij heeft gemaakt. “Tien redenen waarom ik een hond moet hebben”. Eerst lach je het weg, maar het lijkt je eigenlijk wel gezellig. In zo’n situatie kwam ik terecht. Zelf zat ik vijf lange dagen per week op kantoor. Mijn vrouw werkte vanuit huis met haar eigen bedrijf in de verkoop van sjaals. Het was meer een hobby dan grote inkomstbron, en de fabricage van de sjaals bestede ze uit. Hierdoor had ze thuis gelukkig veel tijd om op de kinderen te passen. Hier hadden we er twee van. Een dochter van zes, en een zoon van vier. De dochter vroeg als eerst om een viervoetige compagnon. Ik vond dat, als er ooit een goed moment was voor zoiets als dit, dit het moment was. In het begin was ik er sceptisch over. Nooit van mijn leven had ik gedacht dat ik zo veel van een viervoeter kon gaan houden. Ik kwam soms zelfs eerder van mijn werk om met het dier te gaan spelen. Ik raakte er enorm aan gehecht.
Een band
We woonde vlakbij een groot landgoed waar een openbaar park aanzat. Hier ging ik elke avond met onze hond, Max, naartoe. Ik kon er geen genoeg van krijgen om met de bal te gooien en de vrolijke oren terug te zien rennen. Ik was zo’n baasje die de stiekem verkeerde dingen toch graag deed. Zoals een stukje vlees van mijn avondeten aan de hond geven terwijl niemand keek. Of beter gezegd, wanneer ik dacht dat niemand keek. Mijn vrouw rolde dan afkeurend met haar ogen. Natuurlijk gaf ik mijn dochter net zo veel tijd met Max. Het was immers haar idee geweest. Ze ging er ook erg volwassen mee om.
Treuren
Helaas, zoals veel eigenaren van honden weten, gaan ze niet zo lang mee als de eigenaar zelf. Zo ging het ook met Max. Op een mooie, oude leeftijd verliet hij ons. We waren allemaal enorm treurig. Dat gevoel, dat niemand deze hond ooit zou kunnen vervangen. We vonden dat Max een echte uitvaart verdiende. Samen met mijn familie reden we naar het Uitvaarcentrum in het bos, aan de rand van het dorp. Hier was ook een dierenkerkhof vlakbij. De Begrafenisondernemer hielp ons met alle vragen en het regelen van een prive uitvaart, dus alleen voor ons vieren, met Max. ik ben achteraf nog steeds heel erg blij dat we dit hoofdstuk van ons leven zo hebben afgesloten.